Postęp w dziewiarstwie okrągłym

Wstęp

Do tej pory,dzianie okrągłemaszyny zostały zaprojektowane i wyprodukowane do masowej produkcji dzianin. Specjalne właściwości dzianin, zwłaszcza cienkich tkanin wytwarzanych metodą dziania okrężnego, sprawiają, że te rodzaje tkanin nadają się do stosowania w odzieży, tekstyliach przemysłowych, odzieży medycznej i ortopedycznej,tekstylia samochodowe, pończochy, geowłókniny itp. Najważniejszymi obszarami do dyskusji w technologii dziewiarstwa okrągłego są zwiększenie wydajności produkcji i poprawa jakości tkanin, a także nowe trendy w odzieży wysokiej jakości, zastosowaniach medycznych, odzieży elektronicznej, cienkich tkaninach itp. Znane firmy produkcyjne kontynuowały rozwój maszyn dziewiarskich okrągłych w celu rozszerzenia działalności na nowe rynki. Specjaliści ds. tekstyliów w branży dziewiarskiej powinni być świadomi, że tkaniny rurowe i bezszwowe są wysoce odpowiednie do różnych zastosowań nie tylko w tekstyliach, ale także w medycynie, elektronice, rolnictwie, budownictwie i innych dziedzinach.

Zasady i klasyfikacja maszyn dziewiarskich kołowych

Istnieje wiele typów okrągłych maszyn dziewiarskich, które produkują długie odcinki tkaniny rurowej przeznaczonej do określonych zastosowań końcowych.Maszyna dziewiarska okrągła jednorzędowasą wyposażone w pojedynczy „cylinder” igieł, który wytwarza gładkie tkaniny o średnicy około 30 cali. Produkcja wełny naMaszyna dziewiarska okrągła jednorzędowama tendencję do ograniczania się do grubości 20 lub grubszej, ponieważ te grubości mogą wykorzystywać dwukrotne przędze wełniane. System cylindryczny pojedynczej maszyny dziewiarskiej rurowej jest pokazany na rys. 3.1. Inną wrodzoną cechą wełnianych tkanin single jersey jest to, że krawędzie tkaniny mają tendencję do podwijania się do wewnątrz. Nie stanowi to problemu, gdy tkanina ma formę rurową, ale po rozcięciu może stwarzać trudności, jeśli tkanina nie jest prawidłowo wykończona. Maszyny pętelkowe frotte są podstawą tkanin polarowych, które są produkowane przez dzianie dwóch przędz w tym samym ściegu, jednej przędzy podstawowej i jednej przędzy pętelkowej. Te wystające pętelki są następnie szczotkowane lub podnoszone podczas wykańczania, tworząc tkaninę polarową. Maszyny dziewiarskie sliver to maszyny dziewiarskie tubowe z pojedynczą tkaniną jersey, które zostały dostosowane do łapania paskawłókno stabilner do struktury dzianiny.

Maszyny dziewiarskie do podwójnego dżerseju(Rys. 3.2) to maszyny dziewiarskie z pojedynczym jerseyem z „tarczą”, która mieści dodatkowy zestaw igieł umieszczonych poziomo obok pionowych igieł cylindrycznych. Ten dodatkowy zestaw igieł umożliwia produkcję tkanin, które są dwa razy grubsze niż tkaniny z pojedynczym jerseyem. Typowe przykłady obejmują struktury oparte na splocie interlock dla bielizny/odzieży bazowej i tkaniny ściągaczowe 1 × 1 dla legginsów i produktów odzieży wierzchniej. Można używać znacznie cieńszych przędz, ponieważ pojedyncze przędze nie stanowią problemu dla dzianin z podwójnym jerseyem.

Parametr techniczny jest podstawą klasyfikacji maszyny do dziania na okrągło z lycry. Grubość to odstęp między igłami i odnosi się do liczby igieł na cal. Ta jednostka miary jest oznaczona wielką literą E.

Maszyny dziewiarskie o okrągłym splocie, które są obecnie dostępne u różnych producentów, są oferowane w szerokim zakresie rozmiarów. Na przykład maszyny płaskie są dostępne w rozmiarach od E3 do E18, a maszyny o okrągłym splocie o dużej średnicy od E4 do E36. Szeroki zakres rozmiarów spełnia wszystkie potrzeby dziewiarskie. Oczywiście, najpopularniejszymi modelami są te o średnich rozmiarach.

Ten parametr opisuje rozmiar obszaru roboczego. W przypadku okrągłej maszyny dziewiarskiej do dzianiny jersey szerokość jest roboczą długością łóżek mierzoną od pierwszego do ostatniego rowka i jest zwykle wyrażana w centymetrach. W przypadku okrągłej maszyny dziewiarskiej do dzianiny lycra szerokość jest średnicą łoża mierzoną w calach. Średnicę mierzy się na dwóch przeciwległych igłach. Duże okrągłe maszyny dziewiarskie mogą mieć szerokość 60 cali; jednak najczęstszą szerokością jest 30 cali. Średniej średnicy okrągłe maszyny dziewiarskie mają szerokość około 15 cali, a modele o małej średnicy mają szerokość około 3 cali.

W technologii maszyn dziewiarskich podstawowym systemem jest zestaw mechanicznych komponentów, które poruszają igły i umożliwiają formowanie pętli. Prędkość wyjściowa maszyny jest określana przez liczbę systemów, które ona zawiera, ponieważ każdy system odpowiada podnoszeniu lub opuszczaniu igieł, a zatem formowaniu przebiegu.

Ruchy układu nazywane są krzywkami lub trójkątami (podnoszenie lub opuszczanie zgodnie z ruchem igieł). Układy maszyn z płaskim łożem są rozmieszczone na elemencie maszyny zwanym wózkiem. Wózek przesuwa się do przodu i do tyłu po łożu ruchem posuwisto-zwrotnym. Modele maszyn obecnie dostępne na rynku charakteryzują się od jednego do ośmiu układów rozłożonych i połączonych na różne sposoby (liczba wózków i liczba układów na wózek).

Maszyny dziewiarskie kołowe obracają się w jednym kierunku, a różne systemy są rozmieszczone wzdłuż obwodu łoża. Zwiększając średnicę maszyny, można zwiększyć liczbę systemów, a zatem liczbę wstawianych rzędów na każdy obrót.

Obecnie dostępne są duże okrągłe maszyny dziewiarskie o różnych średnicach i systemach na cal. Na przykład proste konstrukcje, takie jak ścieg jersey, mogą mieć do 180 systemów; jednak liczba systemów wbudowanych w okrągłe maszyny o dużej średnicy zwykle waha się od 42 do 84.

Przędza podawana na igły w celu uformowania tkaniny musi być przenoszona wzdłuż ustalonej ścieżki od szpuli do strefy dziania. Różne ruchy wzdłuż tej ścieżki prowadzą przędzę (przewodniki nici), regulują naprężenie przędzy (urządzenia napinające przędzę) i sprawdzają ewentualne zerwania przędzy.

Przędza jest ściągana ze szpuli umieszczonej na specjalnym uchwycie, zwanym naramiennikiem (jeśli jest umieszczony obok maszyny) lub stojakiem (jeśli jest umieszczony nad nią). Następnie przędza jest prowadzona do strefy dziania przez prowadnik nici, który jest zazwyczaj małą płytką ze stalowym oczkiem do trzymania przędzy. Aby uzyskać szczególne wzory, takie jak intarsja i efekty vanisé, maszyny do tekstyliów są wyposażone w specjalne prowadniki nici.

Technologia dziania pończoch

Przez stulecia produkcja pończoch była głównym zmartwieniem przemysłu dziewiarskiego. Prototypowe maszyny do dziania osnowowego, okrągłego, płaskiego i w pełni fasonowanego zostały pomyślane do dziania pończoch; jednak produkcja pończoch jest skoncentrowana niemal wyłącznie na użyciu maszyn okrągłych o małej średnicy. Termin „pończochy” jest używany w odniesieniu do ubrań, które zakrywają głównie kończyny dolne: nogi i stopy. Istnieją produkty wysokiej jakości wykonane zprzędze wielowłóknowena maszynach dziewiarskich o liczbie igieł od 24 do 40 na 25,4 mm, takich jak cienkie pończochy i rajstopy damskie, oraz grube wyroby z przędz przędzonych na maszynach dziewiarskich o liczbie igieł od 5 do 24 na 25,4 mm, takie jak skarpetki, podkolanówki i grube rajstopy.

Damskie tkaniny bezszwowe o cienkim splocie są dziane w prostej strukturze na maszynach jednocylindrowych z dociskaczami. Męskie, damskie i dziecięce skarpetki o strukturze ściągacza lub oczka lewe są dziane na maszynach dwucylindrowych z posuwisto-zwrotnym piętą i palcami, które są zamykane przez łączenie. Na typowej specyfikacji maszyny o średnicy 4 cali i 168 igłach można wyprodukować zarówno opaskę na kostkę, jak i pończochę sięgającą ponad łydkę. Obecnie większość bezszwowych produktów pończoszniczych jest wytwarzana na okrągłych maszynach dziewiarskich o małej średnicy, głównie między E3,5 a E5,0 lub o rozstawie igieł między 76,2 a 147 mm.

Skarpetki sportowe i codzienne o prostej strukturze bazowej są obecnie zazwyczaj dziane na maszynach jednocylindrowych z ciężarkami dociskowymi. Bardziej formalne proste skarpetki ściągaczowe mogą być dziane na maszynach cylindrycznych i dwurzędowych, zwanych maszynami „true-rib”. Rysunek 3.3 przedstawia system tarczowy i elementy dziania maszyn true-rib.