Historia maszyn dziewiarskich okrągłych sięga początków XVI wieku. Pierwsze maszyny dziewiarskie były ręczne, a maszynę dziewiarską okrągłą wynaleziono dopiero w XIX wieku.
W 1816 roku Samuel Benson wynalazł pierwszą maszynę dziewiarską okrągłą. Maszyna opierała się na okrągłej ramie i składała się z szeregu haczyków, które można było przesuwać po obwodzie ramy w celu wytworzenia dzianiny. Dziewiarka okrągła stanowiła znaczny postęp w porównaniu z ręcznymi igłami dziewiarskimi, ponieważ mogła wytwarzać znacznie większe kawałki materiału w znacznie szybszym tempie.
W kolejnych latach maszynę dziewiarską okrągłą udoskonalano, udoskonalając ramę i dodając bardziej złożone mechanizmy. W 1847 roku William Cotton w Anglii opracował pierwszą w pełni zautomatyzowaną maszynę trójdzielną. Maszyna ta była w stanie wyprodukować kompletną odzież, w tym skarpetki, rękawiczki i pończochy.
Rozwój maszyn dziewiarskich wątkowych trwał przez cały XIX i XX wiek, przy znaczącym postępie w technologii maszyn. W 1879 roku wynaleziono pierwszą maszynę do produkcji prążkowanych tkanin, co pozwoliło na większą różnorodność wytwarzanych tkanin.
Na początku XX wieku okólnik máquina de tejer został jeszcze bardziej ulepszony poprzez dodanie elektronicznych elementów sterujących. Pozwoliło to na większą precyzję i dokładność w procesie produkcyjnym oraz otworzyło nowe możliwości dla rodzajów tkanin, które można było wyprodukować.
W drugiej połowie XX wieku rozwinęły się skomputeryzowane maszyny dziewiarskie, które pozwoliły na jeszcze większą precyzję i kontrolę nad procesem dziewiarskim. Maszyny te można zaprogramować do produkcji szerokiej gamy tkanin i wzorów, co czyni je niezwykle wszechstronnymi i przydatnymi w przemyśle tekstylnym.
Obecnie dziewiarki okrągłe są wykorzystywane do produkcji szerokiej gamy tkanin, od delikatnych, lekkich tkanin po ciężkie, gęste tkaniny stosowane w odzieży wierzchniej. Znajdują szerokie zastosowanie w branży modowej do produkcji odzieży, a także w przemyśle tekstyliów domowych do produkcji koców, narzut i innego wyposażenia wnętrz.
Podsumowując, rozwój dziewiarki okrągłej stanowi znaczący postęp w przemyśle tekstylnym, pozwalający na produkcję wysokiej jakości tkanin w znacznie szybszym tempie niż było to dotychczas możliwe. Ciągły rozwój technologii dziewiarki okrągłej otworzył nowe możliwości dla rodzajów tkanin, które można produkować i jest prawdopodobne, że technologia ta będzie nadal ewoluować i udoskonalać w nadchodzących latach.
Czas publikacji: 26 marca 2023 r